اگر با دقت و تاملی کوتاه به این روایت نگاه کنید متوجه خواهید شد که آنچه نزد خداوند و فرستاده او، ارزشمند است چه چیز است. این در حالی است که انگار اغلب ما در زندگی مان این اصول اخلاقی را فراموش کرده ایم و به ارزش های تغییر شکل یافته، اهمیت بیشتری می دهیم.
تاکنون به این موضوع دقت کرده اید که چرا همه ما بچه ها را به شدت دوست داریم؟ ما بچه ها را دوست داریم چون موجوداتی صمیمی،صادق و انتقاد پذیرند. وقتی آغوش می گشایند و به چشم های ما نگاه می کنند،با نگاه خود به ما می گویند:"دوستم داشته باش،به تو نیازمندم و محبت تو را می خواهم." عشق و محبت تنها احساساتی سطحی و گذرا نیستند بلکه همچون نیرویی قدرت دهنده و جلابخش، نسبت به قلب هستند و قدرت روح را بالا می برند. روحی که قدرتمند است، ظرفیت پذیرش دارد و می تواند دیگران را دوست داشته باشد. دلهای صاف و پاکی که سرشار از عشق و محبت باشند، ظرفهایی هستند که نزد خدای متعال از ارزش بالایی برخوردارند. پس سعی کنیم محبت،عشق ورزیدن،نیکی کردن و صداقت را سرلوحه زندگی خویش قرار دهیم. مطمئن باشید که هیچ انسانی از اینگونه بودن متحمل ضرر و زیان نشده است. بلکه به موهبت های ارزنده ای دست یافته و حلاوت داشتن زندگانی توام با آرامش و محبت را چشیده است. فردی که قلب خویش را با یاد خدا، پر از محبت و خوبی نسبت به خدا و خلق خدا کند، همه وجودش مملو از زیبایی است. این فرد در درجه اول، به دلیل داشتن قلبی آرام و پر از عشق، از داشتن زندگی زیبا و لذت بخشی ،بهره مند خواهد شد. و از طرف دیگر همانگونه زندگی می کند که خداوند از او خواسته و تمامی کنشهای خویش را بر مبنای صداقت و لطافت قلب و روح بنا می سازد که این همان اکسیری است که قلب همه ما محتاج به آن است! مراقب باشیم تا از نعمتهای عظیمی که خداوند در اختیار ما قرار داده، بیشترین بهره را ببریم تا هرگز حسرت نخوریم!توجه کنیم که بهترین اکسیر و ارزشمندترین عنصر را به درون قلب مان سرازیر کنیم تا به این وسیله سرتاسر وجودمان در والاترین نعمتها غرق شود.
نظرات شما عزیزان:
